بحران فلسطین و اشتباه راهبردی تل‌آویو

رژیم صهیونیستی به زعم خود در حال حاضر از چند فرصت طلایی برخوردار است:

1- نشستن ترامپ بر کرسی ریاست جمهوری آمریکا و جلوس افراطی‌ها پشت میز وزیران دولت آمریکا  

2- بهبود بی‌سابقه مناسبات سران عرب -  بویژه عربستان سعودی - با رژیم صهیونیستی. 

شاید این دو مهمترین عامل افزایش جسارت رژیم صهیونیستی در انجام اقدامات تحریک آمیز در اراضی اشغالی باشد. 

اما به نظر میرسد تعدد مناقشه ها و بحران ها در منطقه و جهان نیز سبب شده مقامات رژیم صهیونیستی تصور کنند می‌توانند از غفلت افکار عمومی برای پیش‌برد برخی پروژهای اشغالگرانه خود بهره برداری کنند. 

به همین علت نیز در سال‌های اخیر شهرک‌سازی‌ها و حفاری‌ها در بین المقدس به طور قابل توجهی افزایش یافته است. اما بهتر بود این رژیم تحولات منطقه را از منظر «تکمیل ظرفیت بحران آفرینی» ارزیابی می کرد و دچار اشتباه راهبردی نشود.

محافل صهیونیستی عامل بحران اخیر در فلسطین اشغالی را حمله سه فلسطینی به دو نظامی صهیونیستی در چهاردهم ژوئیه گذشته قلمداد می کنند این در حالی است که این حمله خود ریشه در ادامه و تشدید اقدامات اشغالگرانه رژیم صهیونیستی در سال های اخیر - به ویژه توسعه شهرک های صهیونیستی و حفاری ها در بیت المقدس - دارد. جالب اینکه این اقدامات اشغال گرانه بارها با انتقادات بین المللی، حتی انتقاد مهمترین متحدان این رژیم، روبرو شده است.

خاورمیانه گرفتار بحران هایی در سوریه، عراق، یمن، افغانستان و ... است و به نظر می رسد ظرف تحمل بحران ها در منطقه به تنگ آمده است، در نتیجه هرگونه اقدام تحریک آمیز رژیم صهیونیستی - از ادامه تخریب خانه و کاشانه فلسطینی ها، ادامه شهرک سازی گرفته تا حفاری ها در بیت المقدس - می تواند هم خود اراضی اشغالی و هم کل منطقه را دست خوش یک بحران فراگیر کند و این موضوع چیزی نیست که متحدان غربی تل اویو خواهان آن باشند یا از نگاه آنها پنهان مانده باشد.  

فرانسوا دولاتر نماینده فرانسه در سازمان ملل در این باره تصریح کرده است: گذر زمان، از خطر مناقشات بین فلسطینی ها و اسرائیل نکاسته است، بلکه برعکس. افزایش تعداد تنش های منطقه ای، این مناقشات را به حاشیه نکشانده، بلکه برعکس. حل نشدن این مناقشات بسیار شدید، تهدیدی همیشگی برای امنیت بین المللی است. این بحران حل نشده، به دلیل اهمیت، وسعت، جنبه های نمادین و جایگاهی که در افکار عمومی دارد، به بحرانی پایدار مبدل شده و از مرزهای اسرائیل و فلسطینی ها فراتر رفته است. هر افزایش تنشی در این مناقشات، خطر بی ثباتی در این منطقه غیرقابل کنترل را در پی دارد. به همین دلیل ما نمی توانیم به وضع  کنونی و سرپوش گذاشتن بر پسرفت دائمی در منطقه و در اذهان عمومی، قانع باشیم. 

------------------

عبدالرضا خلیلی